De halve finalisten van het Cameretten Festival zijn bekend! Op zaterdag 26 november is de grote finale in Den Haag. Daarna gaan de drie winnaars op tournee bij theaters om te laten zien wat ze kunnen. Wie we op het podium mogen verwelkomen op 16 december weten we nog niet , maar dat we hoge verwachtingen hebben wel! Het belooft hoe dan ook een leuke avond te worden. Maak vast kennis met de halve finalisten; je ziet er drie terug bij ons in Borne!
Yunus Aktas – De Kennismaking
Een jongeman die probeert uit zijn comfortzone te stappen, maar merkt dat hij daardoor in situaties belandt waar hij geen controle over heeft.
Julia Straten – Achtersteboven
Leven we liever in een wonderschone fantasie of willen we de harde waarheid? ‘Achtersteboven’ gaat over de zoektocht naar verbinding en het vervallen in eigen realiteit. Julia probeert de verbeelding, dat wat we alleen onszelf voor kunnen stellen, tastbaar te maken. In deze voorstelling lopen feit en fictie in elkaar over. Is het Julia’s verbeeldingswereld die absurd is? Of is onze dagelijkse realiteit misschien absurder dan wij denken?
Joey & Dave – Verbrand je vingers niet
Twee broers die na het overlijden van hun ernstig zieke vader maar aan één ding konden denken: Daar zit een voorstelling in! Hoe hiermee om te gaan? Moeten ze nu verdrietige foto’s delen? Of juist helemaal stil zijn? Mogen ze er grappen over maken?
In deze theatervoorstelling reflecteren Joey en Dave op hun eigen rouwproces en die van elkaar. Vooral die van elkaar. Als dat geen leuke avond wordt…
Daan van der Hoeven – Hooghouden
In tijden waarin alles op knappen lijkt te staan probeert Daan krampachtig zijn hoofd boven water te houden. Zijn worsteling met zichzelf, het leven en de wereld, gaat gepaard met enorme groeipijn, ongeloof, wanhoop, en frustratie. Waarom blijven we maar stug doorgaan terwijl we tegelijkertijd ongelukkiger zijn dan ooit? Maar wie probeert hij hier nou eigenlijk te overtuigen? De wereld? Of zichzelf? Klinkt zwaar, maar geen zorgen: er worden ook grapjes gemaakt.
Selma Visscher – Ik ben het maar
De in Groningen opgegroeide Selma Visscher leerde al vroeg het lokale mantra ‘nait soezen’. Oftewel: niet zeuren. Dus daarom doet ze dat zeuren nu maar in het theater. Met een doortastende onverschilligheid en sociaal ongewenste liedjes banjert ze de kleinkunstarena binnen. Want als je er nog over kunt zingen, dan valt het allemaal nog best mee.
Bertram van Alphen – Dageraad
In Dageraad vertelt en zingt Bertram van Alphen over de impact van woorden, over queer zijn en opgroeien in de jaren negentig, over punk en groene haren, over hoe je een puzzelstukje kan zijn dat net niet past en over licht vinden in het donker.
